ဘာသာေရးနဲ႔ပက္သက္လုိ႔ အေမးအေျဖေလး တစ္ခု ဖတ္မိလို႔ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းေသခ်ာမသိခဲ႔ပါဘူး။ ေျဖၾကားေပးတဲ႔ ဆရာေတာ္က အရွင္ေခမာနႏၵ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။ တပည့္ေတာ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ပါ။ ရဟန္း၊သံဃာေတြ ဆြမ္းခံစားတဲ႔ အေၾကာင္းအရင္းကုိ လာေမးတဲ႔အခါ အကုိးအကားနဲ႔ ျပန္မေျပာႏုိင္ဘူးဘုရား။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပညတ္ခ်က္တစ္ခုဆုိတာပဲ သိပါတယ္ဘုရား။ အဲဒါကုိ ရွင္းျပေပးေစလုိပါတယ္ ဘုရား။
ေျဖ။ လူေတြရဲ႕ ပထမ ဦးစားေပး ကိစၥက၀မ္းေရးပဲမုိ႔ ဒကာ။ လူေတြဟာ ၀မ္းေရးအတြက္ေၾကာင့္ မတရားတာေတြေရာ၊ တရားတာေတြေရာ ျပဳပ္လုပ္မိၾကပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေပါ့။လူတစ္ရာမွာ ရွစ္ဆယ္ေလာက္ကေတာ့ ၀မ္းေရးကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး မေကာင္းမွဳေတြ ျပဳလုပ္မိၾကတယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ဆန္အုိးထဲမွာ ဆန္ရွိေသးရဲ႕လားလို႔ ေၾကာင္႔ၾကမွဳျဖစ္ၾကရတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ ဆန္စပါးေတြကုိ စုိက္ပ်ိဳးျပိး သုိးမွီးသိမ္းဆည္းမွဳေတြ ျပဳလုပ္ၾကရတယ္။ သိမ္းဆည္း ထားတာရွိတဲ႔သူတုိင္း ေၾကာင့္ၾကမွဳျဖစ္ရတယ္။ သုိးမွီးသိမ္းဆည္းထးတာ ဘာမွမရွိတဲ႔သူက ေၾကာင့္ၾကမွဳ မရွိေတာ့ဘူး။ သူခုိးလည္းေၾကာက္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဓားျပလည္းေၾကာက္စရာမလုိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ဘုရားက ကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳတ္မစားဘူးလုိ႔ ပညတ္ခဲ႔တာျဖစ္တယ္။ ခ်က္ျပဳတ္မစားတဲ႔အတြက္ ၀မ္းေရးအတြက္ ထူးျပီး ပူပန္ေနစရာမရွိဘူး။ သိမ္းဆည္း ေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ မနက္ျဖန္အတြက္ အုိးထဲမွာ ဆန္ရွိေနေသးရဲ႕လား ဆုိတဲ႔ ပူပန္မွဳမ်ားလဲ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ ထင္းရွာရျခင္း စတဲ႔ ဒုကၡမ်ားမွလဲ လြတ္ကင္းသြားပါတယ္။ ဆြမ္းခံစားတဲ႔အတြက္ မာန္လဲက်သြားေစပါတယ္။ ငါဘာေကာင္ဆုိျပီးေတာ့ မာန္တက္လုိ႔မရေတာ႔ပါဘူး။ ( ဥစၥာ စပါး၊ သိမ္းမထား၊ ေရွ႕ဖ်ား သမဏ ျမတ္သုခ ) ဆုိတဲ႔ရဟန္းေတြရဲ႕ ခ်မ္းသာျခင္းရွစ္ပါးထဲမွာ ဆြမ္းခံစားရတာက တစ္းပါးအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ေတာ့ သေဘာေပါက္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပ့မယ္႔ နည္းနည္းေလးထပ္ျပီး ရွင္းျပခ်င္ေသးတယ္။
သာ၀တိၱျပည္ ေဖတ္၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးစဥ္က ေကာသလတုိင္းတ၀န္းလုံးမွ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ၾကတဲ႔ ပုဏၰား သူေဌးၾကီးေတြဟာ အခုေခတ္ပုဏၰားေတြရဲ႕ အက်င့္သီလဟာ ေရွးေခတ္ က ပုဏၰားေတြရဲ႕ က်င့္စဥ္အတုိင္း က်င့္ေနၾကတာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား လုိ႔ လာေရာက္ေမးျမန္းၾကပါတယ္။ ဘုရားရွင္က မဟုတ္ေတာ႔ဘူးလုိ႔ ျပန္လည္ေျဖၾကားလုိက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ပုဏၰားေတြက ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားလုိ႕ ေရွးေခတ္ပုဏၰားေတြရဲ႕ အက်င့္ေကာင္းေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေပးခဲ႔ပါတယ္။ ေရွးေခတ္ပုဏၰားေတြက သိမ္းပုိက္မွဳ ဘာတစ္ခုမွ မရွိေၾကာင္း ၊ကုိယ္ႏွဳတ္ႏွလုံးကုိ ေစာင့္ဆည္းၾကေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္လူတုိင္သည္ ပုဏၰားတုိ႔အတြက္ ေလာင္းလွဴရန္အိမ္ေရွ႕မ်ားမွာ ဆြမ္းဦးအျမဲခ်ထားေၾကာင္း ၊ စသည္ျဖင့္ ေဟာၾကားေပးပါတယ္။
ဒါကိုေထာက္ရွဳ႕ၾကည့္ရင္ အမ်ိဳဳးဇတ္အားျဖင့္ ျမင့္ျမတ္လွပါတယ္ဆုိျပီး မာန္မာန ခက္ထန္ၾကတဲ႔ ပုဏၰားေတြေတာင္ ဆြမ္းခံၾကတယ္ဆုိတာကုိ သိရပါတယ္။ ရေသ႔တုိ႔၊ ပေစၥကာဗုဒၶါတုိ႔ ဆြမ္းခံစားတာကေတာ့ အမ်ားသိျပီးသားမုိ႔ ထူးျပီး မေျပာေတာ႔ပါဘူး။ သူေတာ္ေကာင္း ၊သူျမတ္ေလာင္း မွန္ရင္ ဆြမ္းခံစားၾကတာေသခ်ာပါတယ္။ ။ ဆြမ္းခံစားတာဟာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ႕ ထုံးတမ္းစဥ္လာ ဓမၼတာပါ။
သူရာ ေသာက္ထုတ္၊ ေသတင္းကုတ္ ၊ပ႑ဳတ္ ဘကၡဳမ ၊ ပ်ိဳၾကီးေဂဟာ ျပည္႕တန္ဆာ လင္ကြာမုဆုိးမ ၊ ဤေျခာက္အိမ္တြင္ အကြ်မ္းတစ္၀င္ ဆြမ္းလွ်င္မခံရ .........တဲ႕။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ဆြမ္းခံရာမွာလဲ က်င့္၀တ္နဲ႔အညီ ဆြမ္းခံရတယ္။ ေဖာျပခဲ႔တဲ႕ လကၤာေလးရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ....အရက္ဆုိင္ ၊အေျခာက္ရဲ႕အိမ္ ၊ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္း ၊ အပ်ိဳၾကီးရဲ႕အိမ္၊ ျပည့္တန္ဆာမအိိမ္ ၊ မုဆုိးမရဲ႕ အိမ္ .......စတဲ႕ အိမ္ေျခာက္အိမ္ ကုိ ဆြမ္းခံမ၀င္ရဘူးလုိ႔ ပညတ္ခဲ႔ပါတယ္။ လမ္းကုိထြက္ေလာင္းရင္ေတာ့ ခံယူလုိ႔ရပါတယ္။ ထုိင္အိမ္ျဖစ္တာ အ၀င္ေကာင္းတာပါ။
ေနာက္ျပီး ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ကုိုယ္ဆြမ္းခံေနတဲ႔အိမ္က လူေတြကုိ ေဗဒင္ေဟာျခင္း ၊ေဆးကုျခင္း စတဲ႔ အေနသန ၂၁ ပါးကိုလဲ ျပဳလုပ္မေပးရပါဘူး။ ဒါေတြကို ျပဳလုပ္ေပးတဲ႔ရဟန္းေတြကို ...အမ်ိဳးဖ်တ္ရဟန္းေတြ ......လုိ႕ ဘုရားရွင္က ေဟာၾကားခဲပါတယ္။ ဒီလုိေရွာင္ၾကဥ္စရာေတြ ေရွာင္ျပီး တရားသျဖင့္ ရလာတဲ႕ ဆြမ္းကိုမွ ဓမၼိယလာဘ္ လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဓမၼိယလာဘ္ ကုိေတာင္မွ ပစၥေ၀ကၡမဆင္ျခင္ဘဲ သုံးေဆာင္ခြင့္မျပဳခ႔ဲပါဘူး။ ပစၥေ၀ကၡ ဏမဆင္ျခင္ပဲ သုံးေဆာင္ရင္ အျပစ္ရွိပါတယ္။ (အခုေခတ္ ဆြမ္းခံအိမ္ကုိႏွစ္လုံးသုံးလုံး ေပးေနသူမ်ား ဆင္ျခင္ႏိုင္ၾကပါေစ )
ဒါေၾကာင့္ ( အျပစ္ ကင္းကြာ၊ ဆြမ္းကိုရွာ ၊ ဤမွာ သာမဏ ျမတ္သုခ ) လု႔ိေက်းဇူးေတာ္ ရွင္ တပိ ဋိ ကဓရဓမဘၼ ႑ာဂါရကိ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးက လကာၤစပ္ဆုိခဲ႔တာပါ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေလာကမွာ ေတာင္းျခင္းႏွစ္မ်ိဳး ရွိတယ္။ ယာစကာ (သူေတာင္းစား ) တုိ႔၏ ေတာင္းျခင္းႏွင့္ အရိယာ တုိ႔၏ ေတာင္းျခင္းပါ။ ယာစကာတုိ႔ ၏ေတာင္းျခင္း ကေတာ႔ ေပးပါကမ္းပါ သနားပါနဲ႕ လုိခ်င္တာကိုု ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိကာ ေတာင္းခံၾကပါတယ္။ အရိယာတုိ႔ေတာင္းျခင္းဆုိတာက အရိယာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ အိမ္ေပါက္ေစ႔ ရပ္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဘာလုိခ်င္တယ္လုိ႕ႏွဳတ္ကဖြင့္မေျပာပါဘူး။ အိမ္ရွင္ထြက္ျပီး အရွင္ဘုရား ဘာအလုိရွိပါသလဲလို႔ ေလွ်ာက္ထားမွ အလုိရွိတာကုိ ျပန္လည္ မိန္႔ၾကား တာပါ။ အဲလုိမေလွ်ာက္ပဲ တစ္ခုခုေလာင္းရင္လဲ ေလာင္းတာယူျပီး ထြက္ခြာသြားတာပါ။ ခ်ိဳတယ္ ၊ခ်ဥ္တယ္ ၊ပူတယ္၊ စပ္တယ္ ၊ မေကာင္းဘူး ၊ေကာင္းတယ္လုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာဆုိပါဘူး။ လွဴတာကိုယူျပီး ျပန္သြားတာပါ။
ယာစကာတုိ႔ႏွင့္ အရိယာတုိ႔ ရဲ႕ေတာင္းဆုိ တဲ႔ေနရာမွာ ကြာျခားခ်က္က ေတာ႔ အဲဒါပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ေဆြးမ်ိဳးမေတာ္ရင္ ၊ အလုိရွိတာကုိ လာေရာက္ အလွဴခံပါလုိ႔ ေလွ်ာက္မထားရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရင္းႏွီးေနပါေစ ဘာလုိတယ္ လွဴပါလုိ႕ အလွဴမခံေကာင္းပါဘူး။
လက္ေၾကာမတင္းလုိ႔ ၊ လုပ္မစားခ်င္လုိ႕ ဆြမ္း ခံစားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆြမ္းခံစားတဲ႕အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ကင္းကြာသြားလုိ႔ မာန္မာနကုိ က်သြားေစလုိ႕ ဆြမ္းခံစားၾကရတာပါ။
အရွင္ေခမနႏၵ
အားလုံးဘာသာေရးနဲ႔ပက္သက္ျပီးလည္း ဗဟုသုတမ်ား တုိးပြားၾကပါေစ.......
အားလုံးကုိေလးစားလ်က္.....
No comments:
Post a Comment