ခ်ာတူးလန္ ျမန္မာစစ္ကားမ်ား

အရမ္းသေဘာက်လုိ႔ ျပန္ရွယ္လုိ္က္တာပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ 

ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ျပီး Military Vehicles မ်ား ( FAW, Aerolus, Lanjian ) ေတြကိုေျပာတာထင္ေနပါလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ့ကားေတြက ခ်ာတူးလန္ အဆင့္ထက္ေတာင္ေက်ာ္ေနပါျပီ မဟာခ်ာတူးလန္ျဖစ္ေနပါျပီ။ အဲ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာမွာက War Action Movie ေတြအေၾကာင္းပါ။

၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က ရံုတင္ခဲ့ျပီး ေအာ္စကာတေလွၾကီး သိမ္းၾကံဳးယူသြားတဲ့ Saving Private Ryan ကိုရုပ္ရွင္ပရိသတ္ေတြ ေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ မင္းသားၾကီး Tom Hank ရဲ႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ ေပၚလြင္တဲ့မ်က္ႏွာသြင္ျပင္၊ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနတဲ့ အဂ္လိပ္ေရလက္ၾကား၊ Omaha Beach၊ အတံုးအရံုးက်ဆံုးေနတဲ့ အေမရိကန္ မရိန္းတပ္သားေတြ၊ ရက္စက္လွတဲ့ ဂ်ာမန္စက္ေသနတ္ၾကီးတို႔ကို ျမင္ေယာင္မိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ မရိန္းတပ္သားမ်ားကို သနားၾကသည္၊ ေလးစားၾကသည္၊ ရန္သူဂ်ာမန္တို႔အေပၚ ရြံမုန္းၾကသည္။ ရုပ္ရွင္ေကာင္းတခု၏ ရသ သာမက လူတိုင္း၏စိတ္ႏွလံုးတြင္ စူပါပါ၀ါ အေမရိကန္ကိုေလးစားမိၾကသည္။

ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ သမိုင္းမွာတကယ္ေရာ ဒီလိုေတြျဖစ္ခဲ့လား။ ၁၉၄၅ ဂ်ာမန္တို႔ အရွံဳးၾကီးရွံဳးေနခ်ိန္ အေရွ႕ဘက္မွ ရုရွတို႔တင့္ကားႏွင့္လိုက္ၾကိတ္သလို တလွိမ့္လွိမ့္တက္လာျပီး ဂ်ာမန္တို႔၏ တပ္မဟာမ်ား တခုျပီး တခုျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေနခ်ိန္တြင္ အေနာက္ဘက္ အဂၤလိပ္ေရလက္ၾကားမွ အေမရိကန္ ႏွင့္ အဂ္လိပ္တပ္မ်ား ကမ္းတက္တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ D-day တြင္ Omaha, Utah ႏွင့္ ဓါးကမ္းေျခမ်ားမွ ေရေၾကာင္းလက္နက္ၾကီးပစ္ကူ အသာစီးအင္အားႏွင့္၀င္တိုက္ေတာ့သည္။ ထိုကမ္းေျခမ်ားမွာ ေ၀းလြန္းသျဖင့္ ဂ်ာမန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားမွ ထင္မထားေသာေနရာျဖစ္သည္။ စစ္အင္အားၾကီး မဆိုထားဘိ ခုခံကာကြယ္ရန္ေလယာဥ္ ၂ စီးသာထားထားသည္။ စစ္သေဘၤာမ်ားပစ္ခတ္မွဳႏွင့္ပင္ ေျမျပင္မွာမြစာၾကဲေနျပီျဖစ္သည္။ အလြယ္တကူပင္တက္သိမ္းႏိုင္ေလသည္။ မက်ဘူးေတာ့မဟုတ္ စစ္ပြဲစဥ္တခုလံုး စစ္သည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္က်သည္။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ေတြပဲေတာ့ မဟုတ္။ အဂၤလိပ္တပ္ေတြလဲ က်သည္။ သို႔ေသာ္ ရုပ္ရွင္ထဲတြင္ အဂၤလိပ္စစ္တပ္ကို မေတြ႕ရ အားလံုးအေမရိကန္ေတြပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ဂ်ာမန္ေတြဘက္က ပိုဆိုးသည္ ထုိတိုက္ပြဲမ်ားတြင္ပင္ မဟာမိတ္ေတြက်တာထက္ ၂ဆမက က်ဆံုးသည္။ ရဲေဘာ္မေျပာႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပင္ ၃၀ ေက်ာ္က်သည္။ ဘန္ကာမ်ားထဲတြင္ အရွင္လတ္လတ္မီးတိုက္ခံရသည္။ ဆုတ္ခြာရခ်ိန္တြင္ ရိကၡာျပတ္ကာ လူသားပင္စားရသည္ဟူ၏။ ထားေတာ့ ေျပာရင္း ေျပာရင္း ဘာလင္သိမ္းတိုက္ပြဲအထိေရာက္သြားေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဒီဇာတ္ကားနဲ႔တင္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက လုပ္ခဲ့တာေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ရသည္။ ျဗိတိသွ်ရုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရးက ကန္႔ကြက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေဟာလိ၀ုဒ္က ရွင္းရွင္းပဲျပန္ေျပာလုိက္သည္ ငါတို႔လိုရိုက္ႏိုင္လွ်င္ရိုက္ မရိုက္ႏိုင္လွ်င္ ပါးစပ္ပိတ္... ။ ရွင္းသည္။

ဒါတင္ပဲလား မဟုတ္ပါ။ အဂ္လိပ္စစ္တပ္က အေမရိကန္တို႔ထက္ အနာခံကာတုိက္ခဲ့ေသာ စစ္ပြဲေတြ မနည္းပါ။ Operation Market Garden, အာလာမိန္းတိုက္ပြဲ၊ Dankisk တိုက္ပြဲ အစရွိသည္တို႔မွာ ေပ်ာက္ဆံုးေန၏။ အဂၤလိပ္စစ္သားမ်ားစြာ က်ဆံုးခဲ့သည္။ ေႏွာင္းေခတ္လူမ်ားက ဒါေတြေမ့သြားျပီ။ The Longest Day, Hamberger Hill ႏွင့္ Band of Brother စသည္ စသည္ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ အေမရိကန္တို႔ ဟီးရိုးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစစ္ကားမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားမွာ ဂ်စ္ကားတစ္စီးႏွင့္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသူမ်ား အျဖစ္သာ ပါ၀င္ခဲ့ရသည္။ေနာက္လူမ်ားဆိုလွ်င္ ဒုတိယကမၻာစစ္ဆိုတာ အေမရိကန္ႏွင့္ ၀င္ရိုးစြန္းႏိုင္ငံမ်ားတိုက္ပြဲ ဟုေတာင္ထင္ၾကလိမ့္မည္။

အေရွ႕ဘက္ စစ္မ်က္ႏွာတြင္လည္း ဂ်ပန္တို႔ အရွံဳးႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္ အေမရိကန္တို႔ေအာင္ပြဲခံေနခ်ိန္တြင္မေတာ့ မွန္ပါသည္။ အေမရိကန္ အထိနာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တို႔၏ ခါမိကာဇီ စိတ္ဓါတ္ကို မယွဥ္ႏိုင္ေသာအခါ ေနာက္ဆံုးလက္နက္ထုတ္သံုးလိုက္သည္။ အႏွဴျမဴဗံုး ႏွစ္လံုးၾကဲခ်လိုက္သည္။ ေအးေရာ။ ဂ်ပန္ျပည္သူမ်ားစြာေသေၾကခဲ့ရသည္။ ယခုတိုင္ပင္ Radiation ျပသာနာမ်ားစြာရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ မီဒီယာမ်ားက အႏွဴျမဴဗံုးကိုေမ့လိုက္သည္။ ဂ်ပန္ကို ဗီလိန္လုပ္ကာ ရိုက္ထားေသာ ဇာတ္ကားေတြ မနဲမေနာ။ Pearl Habour, Wind Talker, Bridge on river Kwai အစရွိေသာ နာမည္ေက်ာ္ရုပ္ရွင္ေပါင္းစံု ျဖင့္ဂ်ပန္တပ္ေတြကို ဆိုး၀ါးလြန္းေသာ စစ္ဘီလူးေတြလိုရိုက္ထားသည္။ အႏွဴျမဴဗံုးၾကဲလိုက္သည္ကပင္ မွန္သလိုလို လုပ္လာသည္။

ကဲ အျဖစ္မွန္ကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ ။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ေသဆံုးသူမ်ား (စစ္သား only) စာရင္းကိုၾကည့္ပါ။

အေမရိကန္စစ္သား   ေလးသိန္းခန္႔ (ေရတပ္အပါအ၀င္)

ဆိုဗီယက္စစ္သား     ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္း မွ တစ္ရာ့ခုႏွစ္သိန္းၾကား

ဂ်ပန္စစ္သား           ႏွစ္ဆယ့္ ခုႏွစ္သိန္းခန္႔

တရုတ္စစ္သား        သိန္းသံုးဆယ္ခန္႔

အဂၤလိပ္စစ္သား       သံုးသိန္းရွစ္ေသာင္းေက်ာ္

ျပင္သစ္စစ္သား        ႏွစ္သိန္းခန္႔

ဂ်ာမန္စစ္သား          ငါးဆယ့္ငါးသိန္းခန္႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ဒါဆို အေမရိကန္မဟုတ္တဲ့ တျခားႏိုင္ငံက စစ္သားေတြကေရာ ဘာအတြက္ေသၾကရတာလဲ။ သူတို႔ကေကာ စစ္မတိုက္ဘူးလား။ ေမးစရာျဖစ္လာသည္။ မဟုတ္ပါဘူး တိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ေရငတ္ ရိကၡာျပတ္ရင္း တိုက္ခဲ့ အသက္စြန္႔ခဲ့ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အသက္စြန္႔ခဲ့တာကို ေဖၚျပမယ့္မီဒီယာ မရွိတဲ့အတြက္ ေနာက္လူေတြက အမွဳမဲ့ အမွတ္မဲ့ေတာင္ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။                 
                                                                                                                             

ဒီဘက္ေခတ္ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ အီရတ္ အာဖဂန္စစ္ပြဲမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စစ္ကားမ်ားကိုၾကည့္ပါ။ We were soldiers, Platoon, Behind enemy line, Hurt Lockers. စသျဖင့္မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အေမရိကန္ စူပါဟီးရိုးဇာတ္ကားေတြ မနည္းပါ။ စစ္ကို စတိုက္ စဗံုးၾကဲ တာသူတို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း ဇာတ္ကားေတြထဲမွာေတာ့ သူတို႔က ကယ္တင္ရွင္ဟီးရိုးေတြျဖစ္ေနသည္။ ဒါေတြကို လူေတြကလည္း သိသိၾကီးႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ အလြန္ၾကည့္ေကာင္းလို႔ျဖစ္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ အမွားေတြ မ်ားလာေတာ့ အမွန္ျဖစ္လာသည္။ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အားလံုး အေမရိက ကို အထင္ၾကီးလာၾကသည္။ အေမရိကန္ လုပ္သမွ် အဟုတ္ထင္လာၾကသည္။ ယခုပင္ သင့္နားက တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ပါ။ အေမရိကန္ေတြ ၀င္လာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔။ ေျဖပါလိမ့္မည္။ သူတို႔က တိုက္တိုင္းႏိုင္ေနတာ အင္အားၾကီးတယ္ လူမလိုဘူး ဒံုးက်ည္ေတြပဲ လႊတ္လိုက္မွာ ေၾကာက္တယ္။ အစရွိသျဖင့္ ေျဖၾကလိမ့္မည္။ အေမရိကန္၏ ဆိုက္၀ါး လံုး၀ကိုေအာင္ျမင္သည္။အသံၾကားတာနဲ႔တင္လန္႔ေနၾကျပီျဖစ္သည္။

ကဲ ထားေတာ့ ဒါက အေမရိကန္ကို အပုတ္ခ်ခ်င္လို႔မဟုတ္။ Media ရဲ႕ ေၾကာက္စရာေကာင္းပံုကို ေဖၚျပတာပါ။ ကမၻာ့အေအာင္ျမင္ဆံုး မီဒီယာ ႏိုင္ငံၾကီးကို ဥပမာအရင္ေပးထားတာ။ ဒါဆို က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ က်န္စစ္သား၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား စသျဖင့္ အင္အားၾကီးစစ္ဘုရင္မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ ယင္းတို႔ အင္အားၾကီးမားပံုကို ႏိုင္ငံျခားခရီးသြား တစ္ေယာက္၏ မွတ္တမ္းတြင္ "ျမန္မာစစ္ဘုရင္၏ အင္အားကားေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏ စစ္သည္အင္အားမဆိုထားဘိ စစ္ေၾကာင္းျဖင့္လိုက္ပါလာေသာ ခ၀ါသည္ သည္ပင္ ေသာင္းခ်ီသည္" ဟုေဖၚျပထားသည္။ (ကိုးကား ရန္ကုန္ဘေဆြ- ေရႊ၀ါျပည္) ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္ကေလးမ်ားကို က်န္စစ္သားအေၾကာင္းေျပာျပလွ်င္ ပိန္ေညွာင္ေနေသာ ခႏာကိုယ္ႏွင့္ စကၠဴခ်ပ္၀တ္ တန္ဆာမ်ား၀တ္ဆင္ကာ မဏိစႏာ အား မခိုးမခန္႔မထီတထီ လုပ္ေနေသာ ရုပ္ပံုကိုသာလွ်င္ျမင္ေယာင္ေပေတာ့မည္။ ထိုအျပင္ စစ္ဘုရင္ ဆိုသူၾကီးမ်ားမွာ လူေလး ငါးေျမာက္ ငါးေျခာက္ႏွင့္ ျမင္းပတ္စီးျပီး လူႏွင့္မလိုက္ေသာ (ပလတ္စတစ္ၾကိဳး ႏွင့္ပတ္ထားေသာ) လွံကိုကိုင္ထားကာ စကၠဴ ခ်ပ္၀တ္မ်ား ၀တ္ထားေသာ လူဖလံေလးမ်ားဟုထင္ျမင္လာေပေတာ့မည္။ ထိုထက္ဆိုးသည္ကား နန္းေတာ္ဆက္တင္မ်ားပင္ျဖစ္ေခ်သည္။ သံုးထပ္သားကို ေဆးသုတ္ကာ ေထာင္ထားျပီး တက္ထိုင္ေနေသာ ဘုရင္ ဆိုသူအား မည္သို႔ေလးစားရမည္နည္း။ ဓါးကား ေက်ာက္တံုးျဖတ္ရန္ေ၀းစြ အတုၾကီးမွန္းသိသာေနသည္။ က်န္ေက်ာင္းႏွင့္ က်န္စစ္သား ခ်လွ်င္မည္သူႏိုင္မည္နည္းေမးၾကည့္ပါ။ က်န္ေက်ာင္းႏိုင္မည္ဟု ကေလးတိုင္းကေျပာၾကေပမည္။ ယိုးဒယား သမိုင္းကားမ်ားကို ရွဳေလာ့။ ျမန္မာဘုရင္သည္ ever ဗီလိန္ျဖစ္သည္။ ယုတ္မာေကာက္က်စ္ ကူလီကူမာလုပ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယိုးဒယားဇာတ္ကားမ်ားထဲမွ ျမန္မာဘုရင္သည္ ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ားထဲမွ ျမန္မာဘုရင္ထက္ မ်ားစြာသားနားလွသည္။ စစ္သည္အင္အားမ်ားစြာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္စစ္ဆင္မ်ား စစ္ျမင္းမ်ား ကိုစီးကာ ခ်ီတက္လာပံုမွာ မ်ားစြာအားက်ဖြယ္ေကာင္းလွေခ်၏။ ၾကံဖန္ကာ ဂုဏ္ယူမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဂုဏ္ယူစရာပင္။ တို႔ဘုရင္ကို သူတို႔ခုထိရွိန္ေနေသးတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါကလည္းရုပ္ရွင္ပညာျဖစ္သည္။ ရန္သူကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္ရိုက္ထားကာမွ မိမိတို႔ႏိုင္လိုက္တာ ဂုဏ္ရွိမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ားမွ ကေလးပင္မေၾကာက္ေသာ ကုတ္အနက္၀တ္ လူၾကမ္းမ်ားကို သင္ျမင္ေယာင္လာေပေတာ့မည္။ သို႔ႏွင့္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ေမာ္ကြန္းဇာတ္ကားမ်ားကိုသာ အရင္ဘုရင္မ်ား ျပန္ၾကည့္လို႔ရမည္ဆိုပါက ရွက္လြန္းသျဖင့္ ေဒါသထြက္ကာ ယင္းတို႔ကိုလူမေလးေခြးမခန္႔ေအာင္ လုပ္ေသာ ဒါရိုက္တာမ်ားအားလံုး ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ပင္မေစာင့္ေတာ့ပဲ ကြပ္မ်က္ဖြယ္ရွိသည္။

ကဲ ပါေတာ္မူပံု နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ဇာတ္ကားၾကီးမ်ားကိုလည္း ၾကည္႔ၾကပါဦး။ နယ္ခ်ဲ႕ဆိုတာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ဟူေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အေတြးပင္၀င္သြားေလာက္သည္။ အင္အားေလး ႏွစ္ပဲတျပားႏွင့္ ေသနတ္ေလးကားတားကားတား ဂ်ပန္ မာစတာမ်ားကို နယ္မွကေလးမ်ားပင္မေၾကာက္ေတာ့ေခ်။ တခ်ိန္က ကင္ေပတိုင္စခန္းမ်ားတြင္ အသက္စြန္႔ခဲ့ရေသာ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္မ်ားကို ကေလးမ်ား၏ အျမင္တြင္ ဟာသ ျဖစ္ေနေတာ့မည္။ လက္ေမာင္းတြင္ ၾကယ္တပြင့္ပတ္ျပီး အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနေသာ စကားမ်ားကိုေျပာကာ မ်ိဳးခ်စ္ေတာ္လွန္ေရးသမား ဟူသျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္ေနေသးသည္ကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေတြ႕ေနရတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။ အလကားေနငိုေနေသာ ဇာတ္ကားမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ဂ်ပန္က ဘာမွမလုပ္ရေသး သူကငိုျပီ။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ကေလးမ်ား၏ စိတ္တြင္ ဟာသအျမင္သာရွိေတာ့သည္။ ထိုကေလးမ်ားသည္ တခ်ိန္လူၾကီးျဖစ္လာေတာ့မည္။ သင္းတို႔ေလးေတြ လူၾကီးျဖစ္လာပါက ျမန္မာ့သမိုင္းေျမာင္းထဲေရာက္ေတာ့မည္။ တခ်ိန္က အသက္စြန္႔ခဲ့ရသူမ်ား ငေပါျဖစ္ေတာ့မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျမင္ေစခ်င္စမ္းသည္။

လြတ္လပ္ေရးရျပီ။ ထားပါေတာ့ ပါလီမန္ေခတ္ေနာက္ပိုင္းကိုေတာ့ အျပင္က ဒါရိုက္တာေတြ သိပ္မရိုက္ေတာ့။ အရင္က စစ္အစိုးရဆင္ဆာေတြေၾကာင့္ လည္းျဖစ္ႏိုင္သလို လိုင္စင္အပိတ္ခံရမွာေၾကာက္ေသာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ မရိုက္တာက ကိစၥမရွိ။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းကိုေတာ့ အဆင့္တန္းမွီမီွေဖၚထုတ္သင့္သည္။ တႏိုင္ငံလံုး သူပုန္ထသည္။ ရန္ကုန္ကြက္ကြက္ေလး က်န္ရာမွ ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း ခ်င္းေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း စစ္ရဲတို႔ ပူးေပါင္းတိုက္သည္။ ဒီၾကားထဲေတာခိုသြားတဲ့တပ္ရင္းေတြက ရွိေသးသည္။ ဒုကၡသုတ္ခ ေပါင္းစံု အခက္အခဲေပါင္းစံုၾကားမွ အင္းစိန္ကို အေသအလဲကာကြယ္ရသည္။ ဘုရားၾကီးတိုက္ပြဲ ဒိုက္ဦး ေတာင္ငူ ျဖဴး ဆက္တုိက္တိုက္ၾကရသည္။ ပဲခူးရိုးမတြင္လည္း ဗကပ ကိုအျမစ္ျဖဳတ္ခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္၏စြန္႔စားခန္းမ်ားက ေျပာကာမကုန္ေပ။ ထိုေခတ္ထိုအခါက တပ္မေတာ္ကို လူအမ်ားခ်စ္ၾကသည္။ ေရွ႕တန္းျပန္လွ်င္ပင္ ျပည္သူလူထုက ေဆာ္ၾသစရာမလို ထြက္ၾကိဳၾကသည္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္အတိျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က မီဒီယာမ်ားမွာတာ၀န္ေၾကၾကသည္။ လူထုကို တပ္မေတာ္၏ ပကတိအေျခအေနကို ခ်ျပႏိုင္ခဲ့သည္။ ေႏွာင္းတေျမ့ေျမ့ (ကားေဟာင္း)၊ ေဇာ့္ကိုခ်စ္မလား ေက်ာ့္ကိုခ်စ္မလား၊ အမိေျမမွသားေကာင္းမ်ား၊ အခ်စ္တပြဲ စစ္ပြဲတရာ၊ အစရွိသျဖင့္ စစ္ကားေကာင္းမ်ားေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ျပည္သူလူထု၏ အားေပးမွဳအလြန္ရခဲ့ပါသည္။ စစ္သားစရိုက္ကို အပီျပင္ဆံုးေဖၚျပႏိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေ၀လည္းေမႊးေၾကြလည္းေမႊး ၊ စစ္ေသြးသစၥာ စသည္တုိ႔ လည္း အဆင့္မွီေသာ စစ္ကားမ်ားျဖစ္ပါသည္။

တပ္မေတာ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ကာလမွာမွ စစ္ကားေကာင္းမ်ား ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္မွာ အံ့ၾသစရာပင္ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။ မူအားျဖင့္၄င္း ဆင္ဆာအားျဖင့္၄င္း တည္းျဖတ္မွဳမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္စစ္ကားမ်ား ထြက္ေပၚလာပါေတာ့သည္။ စစ္ကားထဲမွ စစ္သားသည္ အျပင္မွ တကယ့္စစ္သားႏွင့္မတူေတာ့ အျမင္ကတ္ဖြယ္စကားမ်ား အလြန္ေျပာသည္။ ေလၾကီးေလက်ယ္ႏုိင္သည္။ ျပည္သူလူထုမေျပာႏွင့္ စစ္သားျခင္းပင္ တီဗီြထဲ၀င္ကာ ပါးပိတ္ရိုက္ခ်င္မိသည္။ တပ္မေတာ္ၾကီးသည္ တပ္မေတာ္သား/စစ္သားမ်ားျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားပါသည္။ စစ္သားဟူသည္ လူေတြသာျဖစ္သည္။ လူလိုပဲေနထိုင္ပါသည္။ လူလိုပဲစားေသာက္ပါသည္။ ဇာတ္ကားထဲကလို ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးမေနပါ။ ဖက္ထိပ္လဲမလုပ္ခ်င္ပါ။ စစ္ဆင္ေရးမရွိလွ်င္နားခ်င္သည္။ အရက္ေလးလဲ အားရင္ေသာက္ပါသည္။ ေပ်ာ္တတ္ၾကပါသည္။ ဇာတ္ကားထဲတြင္ေတာ့ မဟုတ္ ဘယ္ရဲေဘာ္မွအျပင္မွာ မေျပာေသာ စကားလံုးမ်ားကို ဇာတ္ကားထဲမွရဲေဘာ္သည္ အလြန္ေျပာသည္။ အရက္မေသာက္၊ အိမ္ျပန္လွ်င္ပင္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မထိုင္ဘူးဟူ၏။ ၾကည့္ရွဴသူမ်ားမွာ ကေလးေတြမဟုတ္ပါ။ ဒါေလာက္ကေတာ့ ျဖီးေနမွန္းသိပါသည္။ အထက္ေအာက္ ရိုေသေလးစားမွဳရွိပါသည္ သို႔ေသာ္ စိတ္အခန္႔မသင့္လွ်င္ ရန္ေတာ့ျဖစ္တတ္သည္။ ေႏွာင္းတေျမ႕ေျမ႕ (ကားေဟာင္း)တြင္ အထက္က ေဆးဗိုလ္ၾကီးမွ မိမိရည္းစားကို လုသျဖင့္ ေဒါသထြက္ျပီး ဗိုလ္ျဖစ္သူမွ ေက်ာက္ခဲကို ေျခေထာက္ႏွင့္ကန္ထုတ္လုိက္သည့္ အကြက္ကို ကားသစ္တြင္ ဆင္ဆာမိေတာ့သည္။ မဆိုင္ပါ။ လူပဲ ေဒါသထြက္မေပါ့ ကိုယ့္ရည္းစားလူလုတာ။ သူ႔ဘာသာ ေဆးဗိုလ္ၾကီးမကလို႔ ဗိုလ္မွဴးၾကီးပင္ျဖစ္ေစကာမူ ေဒါသထြက္ျပီး လက္သီးႏွင့္ပင္ထိုးမိလိမ့္မည္ ဒါကလူ႕သဘာ၀ပဲ။ သဘာ၀ကုိ ဆင္ဆာျဖတ္သျဖင့္ ယုတ္တိမရွိတာေတြ ရိုက္ကုန္သည္။

Pacific ဆိုေသာ အေမရိကန္ဇာတ္ကားထဲတြင္ စစ္သားမ်ား၏ဘ၀ကို သဘာ၀က်က်သရုပ္ေဖၚထားသည္။ စစ္သားမ်ားတြင္ ေၾကာက္ေသာသူမ်ားလည္းပါသည္။ ေသနတ္သံၾကားကာ ေသးထြက္က်ေသာအခန္းပင္ပါသည္။ စိတ္ပ်က္ကာ မိမိဘာသာ သတ္ေသေသာ စစ္သားမ်ားလည္းပါသည္။ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ စစ္သားမ်ားလည္းပါသည္။ အရက္ဂ်ိဳးမ်ားလည္းပါသည္။ ျပန္မေျပာနားမေထာင္မ်ားလည္းပါသည္။ စစ္သားစ၇ိုက္အေတာ္ေပၚလြင္ပါေပသည္။ ဘာဂုဏ္မွမတင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံအတြက္ အသက္ေပးကာ တုိက္ပြဲ၀င္ေနပံုကိုေတာ့ ေပၚလြင္ေအာင္ရိုက္သြားသည္။ ဇာတ္ကားၾကည့္ျပီးေသာ အခါ မည္သူမွ် ထိုစစ္သားမ်ားကို အထင္မေသးပါ။ တကယ့္စစ္ပြဲမွ စစ္သားမ်ားကို ပိုမိုသနားစိတ္၀င္မိၾကသည္။ ဒါကမွ တကယ့္ပညာျဖစ္သည္။

ေနာက္တခုဆိုးသည္ကား အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို တပ္မေတာ္ထက္ ဂုဏ္တင္လြန္းျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္တပ္သည္ စစ္တပ္သာျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္မေရာေထြးသင့္ေပ။ သို႔ေသာ္ ယင္းအဖြဲ႕အစည္းက စစ္တပ္ပင္မႏိုင္ေသာ သူပုန္အား အႏိုင္တိုက္လိုက္ေသာ ဇာတ္ကားတစ္ကားထြက္လာေသးသည္။ မ်ားစြာရုပ္ပ်က္လွပါ၏။ တခ်ိန္ကတပ္မေတာ္၏ သူရဲေကာင္းမ်ားစြာကို တခ်က္တည္းႏွင့္ ေစာ္ကားလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုဇာတ္ကားမ်ားမွာ ကေလးမ်ားအပ်င္းေျပပံုေျပာသေလာက္ ဇာတ္ညြန္းသာရွိသည္။ ညီအစ္ကို သံုးေယာက္ရွိခိုင္း သံုးေယာက္လံုးကို ၾကည္းေရေလ အစဥ္လိုက္ထည့္။ တဖက္ကလည္း သမီးသံုးေယာက္တခါတည္းေမြးျပီးသား ႏွစ္ဖက္ေတြ႕ ေပးစား။ အေပါစားဇာတ္ကားမွန္းသိသာလြန္းလွသည္။ စစ္သားက စစ္သားအလုပ္မလုပ္ပဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ သျဖင့္ အရာရွိစစ္သည္မ်ား ထုိဇာတ္ကားကိုၾကည့္ျပီး ၀ိုင္းဆဲၾကသည္ကို ကိုယ္ေတြ႕ျမင္ဖူးပါသည္။

မေျပာမျပီးသျဖင့္ ေျပာရဦးမည္။ Rambo တို႔ အာႏိုးတို႔ behind enemy line တို႔ကိုအားက်သည္ထင့္။ အားက်သည့္အထဲ ဂ်ိမ္းဘြန္းပါ ပါမည္ထင္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဇာတ္လမ္းအားလံုး ေရာေမႊထားတာျဖစ္မည္။ ေလယာဥ္ပ်က္က်သည္။ ဓါးတေခ်ာင္းႏွင့္ ပစၥတိုတလက္သာပါသည္။ မည္သို႔မည္ပံုလုပ္လိုက္သည္မသိ။ ရန္သူ႕အားလံုး ေသကုန္သည္။ ရန္သူ႕တပ္မဟာမွဴး ေဒါသထြက္ျပီး ေသသည္။ တပ္ရင္းတစ္ရင္းႏွင့္ အခ်ိန္တပါတ္ခန္႔ ယူလုပ္ရမည့္ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားကို မင္းသားက ငါးမိနစ္ထဲႏွင့္လုပ္သြားျပီး ရန္သူေတြကို ေသေစသည္။ AK 47 တလက္ႏွင့္ ကြင္းျပင္ထဲတြင္ တက္ပစ္ရာ ဘန္ကာထဲမွ ရန္သူအကုန္ေသသည္။ ရန္သူဖမ္းသြားေသာ မိန္းကေလး အေယာက္ ၄၀ ထဲမွေမာ္ဒယ္လ္မေလး ဆယ္ေယာက္ကိုသာ မင္းသားႏွာဘူးမွ ေရြးကယ္လာသည္။ လမ္းတြင္ ဂ်ပန္ေခတ္မွ ေရႊမ်ား တူးေဖၚမိေသးသည္။ မင္းသား အဖ်ားတက္သျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားက ၀ိုင္းျပဳစုၾကသည္။ ေၾသာ္ အာႏိုးတို႔ စတားလံုးတို႔ပင္ သူ႕ေလာက္ မေကာင္းစားေပ။

ထိုကားကို ႏိုင္ငံတကာပြဲေတာ္တခုတြင္ ျပၾကည့္ပါက ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းသာမက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ပင္ သိကၡာက်ေပေတာ့မည္။

သရုပ္ေဆာင္မ်ားမွာလည္း လံုးလံုးအသံုးမက်ပါေခ်။ မင္းသားမ်ားကား အျခားအဆင့္မလုပ္လိုၾက။ အရာရွိသာတက္လုပ္ၾကသည္။ တေလာက policy ကားတကားဆိုလွ်င္ လူကလက္ေတာက္ေလာက္ပင္မရွိေသာ္လည္း ဗိုလ္မွဴးအဆင့္တံဆိပ္ကို တပ္ေနၾကျပီ။ မည္သို႔မွ်မလိုက္ဖက္ပါေခ်။ တပ္မေတာ္တြင္ အဆင့္အတန္းအမ်ိဴးမ်ိဳးရွိေသာ္လည္း အားလံုးတန္းတူနီးပါးေနရပါသည္။ ဘယ္သူကမွ အခြင့္ထူးခံမေနပါ။ ေရွ႕တန္းတြင္ ေျမခင္းတခင္းထဲ အတူအိပ္ရသလို အတူတူစားရပါသည္။ ျမိဳ႕ေပၚမွ uniform လွတပတ ႏွင့္ သြားလာေနသူမ်ားမွာ တပ္မေတာ္၏ လက္တဆုပ္စာပင္မရွိပါေခ်။ အားလံုးမွာ စစ္ဆင္ေရး လံုျခံဳေရး စသည္တို႔ျဖင့္ လူရုပ္ပင္မေပၚေအာင္ လွဳပ္ရွားရုန္းကန္ေနရသည္မ်ားကို လူထုကိုသိေစခ်င္ပါသည္။ ထိုဇာတ္ကားမ်ားမွာကဲ့သို႔ ေရွ႕တန္းတြင္ အမိုးအိမ္၀င္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ ဘၾကီးအိမ္၀င္ ထမင္းစားလုပ္လို႔မရပါ။ အမိုးအိမ္၀င္ပါက ဖထီးက M16 ႏွင့္ဆြဲမည္ကို သိထားသျဖင့္ မိုးေရထဲမွာ တဲထိုးျပီး စုတ္တီးစုတ္ျပတ္ေနေနရသည္။ ေရမရွိလွ်င္ ဗြက္ေရကိုေသာက္ရသည္။ ဒါကိုရိုက္ျပလို႔ ရွက္စရာမဟုတ္။ တပ္မေတာ္သိကၡာက်မသြားပါ။ အျဖစ္မွန္ကို သိေသာ ျပည္သူမ်ား စစ္တပ္ကို ဂရုဏာ သက္မိမည္ျဖစ္သည္။ စစ္သားအမ်ားစု ေတာထဲေတာင္ထဲ ငွက္ဖ်ားမိ ေဆးမရွိ ေသေၾကက်၊ တိုက္ပြဲတြင္းဒဏ္ရာရ ၊ မိုင္းထိ ေျခေထာက္ျပတ္ေနတာေတြက တကယ္ျဖစ္ေနတာပါ။ စစ္ကားထဲမွာလို ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔လဲ လာမၾကိဳပါဘူး။ အထမ္းနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ျပီး သြားရတာပါ။ ဒါေတြကို ျပည္သူသိေအာင္ ခ်ျပၾကပါ။ တကယ္တမ္းတပ္မေတာ္သားေတြ ဘ၀ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းတယ္ဆိုတာကို အမွန္အတိုင္းရိုက္ျပၾကပါ။ ဟိန္းေ၀ယံတို႔ ဗိုလ္မွဴးအပြင့္တပ္ျပီး ေနျပည္ေတာ္မွာ ဖြန္ေၾကာင္ေနတဲ့ပံုထက္ တကယ့္စစ္ေျမျပင္က အေျခအေနကို လူေတြသိေအာင္ရိုက္ျပသင့္ပါတယ္။

တကယ္ဆို ၁၉၈၈ တိုင္းျပည္ပ်က္ဖို႔ လက္တလံုးျခား စသျဖင့္ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ ေျပာေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြအစား ၁၉၈၈ အေရးအခင္းတုန္းက လံုျခံဳေရးတာ၀န္ယူခဲ့ရတဲ့ စစ္သား/အရာရွိငယ္ေလးေတြ ခံစားခ်က္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ရိုက္ျပသင့္တယ္။ တဖက္က ခ်ီတက္လာတဲ့ ရဟန္းရွင္လူေတြျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔လက္ထဲမွာ ခဲေတြ တုတ္ေတြ ကိုင္ထားတာ ျပီးေတာ့ စည္းေက်ာ္ရင္ ပစ္ရမယ္လို႔ေပးထားတဲ့ အမိန္႔၊ ဒါေတြကိုလြန္ဆန္ဖို႔ၾကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မွဳ ဆိုတဲ့ စစ္ဥပေဒ စသျဖင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနပံုေတြကို ရိုက္ျပသင့္ပါတယ္။ ခုေတာ့ တခါလာလည္း နားၾကားျပင္းကတ္စရာ ႏိုင္ငံေတာ္တာ၀န္မလႊဲမေရွာင္သာရယူ တခါလာလည္း လက္တလံုးျခားက ကယ္တင္နဲ႔ပဲ မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ေနတာပါ။  ျပည္သူလူထုမဆိုထားနဲ႔ အဲ့ဒီ့ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္လို႔ စစ္သားရင့္မာၾကီးေတြေတာင္ စစ္တပ္ကို အျမင္ကတ္ေနၾကရတယ္။ တကယ္တမ္း အျဖစ္မွန္ေတြကို ျပည္သူေတြကို ခ်ျပႏိုင္မယ့္ စစ္အက္ရွင္ဇာတ္ကားေကာင္းေကာင္းထြက္လာမွာကို အျမဲေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ စစ္ကားတကားထြက္တိုင္း ျမန္မာ့ရုပ္သံမွာေစာင့္ၾကည့္ေပမယ့္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ဇာတ္ကားေတြကိုပဲတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ/ေမြးကတည္းက ၾကီးျပင္းခဲ့ရာ အမိတပ္မေတာ္ကို လူအျမင္ကတ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ မီဒီယာေတြကို အျမဲေတြ႕ေနရလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေ၀ဖန္စာကို ေရးသားလိုက္ရတာျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။။။။။

ေဒါက္တာ ကိုကိုဦး  (မူရင္းအတုိင္းေဖာ္ျပသည္)