အရမ္းသေဘာက်လုိ႔ ျပန္ရွယ္လုိ္က္တာပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။
ေခါင္းစဥ္ကိုၾကည့္ျပီး Military Vehicles မ်ား ( FAW, Aerolus, Lanjian
) ေတြကိုေျပာတာထင္ေနပါလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ့ကားေတြက ခ်ာတူးလန္
အဆင့္ထက္ေတာင္ေက်ာ္ေနပါျပီ မဟာခ်ာတူးလန္ျဖစ္ေနပါျပီ။ အဲ ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ေျပာမွာက War Action Movie ေတြအေၾကာင္းပါ။
၂၀၀၀
ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္က ရံုတင္ခဲ့ျပီး ေအာ္စကာတေလွၾကီး သိမ္းၾကံဳးယူသြားတဲ့
Saving Private Ryan ကိုရုပ္ရွင္ပရိသတ္ေတြ ေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။
မင္းသားၾကီး Tom Hank ရဲ႕ စစ္ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္
ေပၚလြင္တဲ့မ်က္ႏွာသြင္ျပင္၊ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနတဲ့ အဂ္လိပ္ေရလက္ၾကား၊
Omaha Beach၊ အတံုးအရံုးက်ဆံုးေနတဲ့ အေမရိကန္ မရိန္းတပ္သားေတြ၊
ရက္စက္လွတဲ့ ဂ်ာမန္စက္ေသနတ္ၾကီးတို႔ကို ျမင္ေယာင္မိမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္
မရိန္းတပ္သားမ်ားကို သနားၾကသည္၊ ေလးစားၾကသည္၊ ရန္သူဂ်ာမန္တို႔အေပၚ
ရြံမုန္းၾကသည္။ ရုပ္ရွင္ေကာင္းတခု၏ ရသ သာမက လူတိုင္း၏စိတ္ႏွလံုးတြင္
စူပါပါ၀ါ အေမရိကန္ကိုေလးစားမိၾကသည္။
ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ
သမိုင္းမွာတကယ္ေရာ ဒီလိုေတြျဖစ္ခဲ့လား။ ၁၉၄၅ ဂ်ာမန္တို႔
အရွံဳးၾကီးရွံဳးေနခ်ိန္ အေရွ႕ဘက္မွ ရုရွတို႔တင့္ကားႏွင့္လိုက္ၾကိတ္သလို
တလွိမ့္လွိမ့္တက္လာျပီး ဂ်ာမန္တို႔၏ တပ္မဟာမ်ား တခုျပီး
တခုျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေနခ်ိန္တြင္ အေနာက္ဘက္ အဂၤလိပ္ေရလက္ၾကားမွ အေမရိကန္
ႏွင့္ အဂ္လိပ္တပ္မ်ား ကမ္းတက္တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ D-day တြင္ Omaha,
Utah ႏွင့္ ဓါးကမ္းေျခမ်ားမွ ေရေၾကာင္းလက္နက္ၾကီးပစ္ကူ
အသာစီးအင္အားႏွင့္၀င္တိုက္ေတာ့သည္။ ထိုကမ္းေျခမ်ားမွာ ေ၀းလြန္းသျဖင့္
ဂ်ာမန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားမွ ထင္မထားေသာေနရာျဖစ္သည္။ စစ္အင္အားၾကီး မဆိုထားဘိ
ခုခံကာကြယ္ရန္ေလယာဥ္ ၂ စီးသာထားထားသည္။ စစ္သေဘၤာမ်ားပစ္ခတ္မွဳႏွင့္ပင္
ေျမျပင္မွာမြစာၾကဲေနျပီျဖစ္သည္။ အလြယ္တကူပင္တက္သိမ္းႏိုင္ေလသည္။
မက်ဘူးေတာ့မဟုတ္ စစ္ပြဲစဥ္တခုလံုး စစ္သည္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္က်သည္။ ဒါေပမယ့္
အေမရိကန္ေတြပဲေတာ့ မဟုတ္။ အဂၤလိပ္တပ္ေတြလဲ က်သည္။ သို႔ေသာ္ ရုပ္ရွင္ထဲတြင္
အဂၤလိပ္စစ္တပ္ကို မေတြ႕ရ အားလံုးအေမရိကန္ေတြပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ဂ်ာမန္ေတြဘက္က
ပိုဆိုးသည္ ထုိတိုက္ပြဲမ်ားတြင္ပင္ မဟာမိတ္ေတြက်တာထက္ ၂ဆမက က်ဆံုးသည္။
ရဲေဘာ္မေျပာႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပင္ ၃၀ ေက်ာ္က်သည္။ ဘန္ကာမ်ားထဲတြင္
အရွင္လတ္လတ္မီးတိုက္ခံရသည္။ ဆုတ္ခြာရခ်ိန္တြင္ ရိကၡာျပတ္ကာ
လူသားပင္စားရသည္ဟူ၏။ ထားေတာ့ ေျပာရင္း ေျပာရင္း
ဘာလင္သိမ္းတိုက္ပြဲအထိေရာက္သြားေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက
ဒီဇာတ္ကားနဲ႔တင္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက လုပ္ခဲ့တာေတြ
သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ရသည္။ ျဗိတိသွ်ရုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္ေရးက ကန္႔ကြက္သည္။ သို႔ေသာ္
ေဟာလိ၀ုဒ္က ရွင္းရွင္းပဲျပန္ေျပာလုိက္သည္ ငါတို႔လိုရိုက္ႏိုင္လွ်င္ရိုက္
မရိုက္ႏိုင္လွ်င္ ပါးစပ္ပိတ္... ။ ရွင္းသည္။
ဒါတင္ပဲလား
မဟုတ္ပါ။ အဂ္လိပ္စစ္တပ္က အေမရိကန္တို႔ထက္ အနာခံကာတုိက္ခဲ့ေသာ စစ္ပြဲေတြ
မနည္းပါ။ Operation Market Garden, အာလာမိန္းတိုက္ပြဲ၊ Dankisk တိုက္ပြဲ
အစရွိသည္တို႔မွာ ေပ်ာက္ဆံုးေန၏။ အဂၤလိပ္စစ္သားမ်ားစြာ က်ဆံုးခဲ့သည္။
ေႏွာင္းေခတ္လူမ်ားက ဒါေတြေမ့သြားျပီ။ The Longest Day, Hamberger Hill
ႏွင့္ Band of Brother စသည္ စသည္ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ အေမရိကန္တို႔
ဟီးရိုးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစစ္ကားမ်ားတြင္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားမွာ
ဂ်စ္ကားတစ္စီးႏွင့္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသူမ်ား အျဖစ္သာ
ပါ၀င္ခဲ့ရသည္။ေနာက္လူမ်ားဆိုလွ်င္ ဒုတိယကမၻာစစ္ဆိုတာ အေမရိကန္ႏွင့္
၀င္ရိုးစြန္းႏိုင္ငံမ်ားတိုက္ပြဲ ဟုေတာင္ထင္ၾကလိမ့္မည္။
အေရွ႕ဘက္
စစ္မ်က္ႏွာတြင္လည္း ဂ်ပန္တို႔ အရွံဳးႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္
အေမရိကန္တို႔ေအာင္ပြဲခံေနခ်ိန္တြင္မေတာ့ မွန္ပါသည္။ အေမရိကန္ အထိနာခဲ့သည္။
ဂ်ပန္တို႔၏ ခါမိကာဇီ စိတ္ဓါတ္ကို မယွဥ္ႏိုင္ေသာအခါ
ေနာက္ဆံုးလက္နက္ထုတ္သံုးလိုက္သည္။ အႏွဴျမဴဗံုး ႏွစ္လံုးၾကဲခ်လိုက္သည္။
ေအးေရာ။ ဂ်ပန္ျပည္သူမ်ားစြာေသေၾကခဲ့ရသည္။ ယခုတိုင္ပင္ Radiation
ျပသာနာမ်ားစြာရင္ဆိုင္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အေမရိကန္ မီဒီယာမ်ားက
အႏွဴျမဴဗံုးကိုေမ့လိုက္သည္။ ဂ်ပန္ကို ဗီလိန္လုပ္ကာ ရိုက္ထားေသာ ဇာတ္ကားေတြ
မနဲမေနာ။ Pearl Habour, Wind Talker, Bridge on river Kwai အစရွိေသာ
နာမည္ေက်ာ္ရုပ္ရွင္ေပါင္းစံု ျဖင့္ဂ်ပန္တပ္ေတြကို ဆိုး၀ါးလြန္းေသာ
စစ္ဘီလူးေတြလိုရိုက္ထားသည္။ အႏွဴျမဴဗံုးၾကဲလိုက္သည္ကပင္ မွန္သလိုလို
လုပ္လာသည္။
ကဲ အျဖစ္မွန္ကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ ။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ေသဆံုးသူမ်ား (စစ္သား only) စာရင္းကိုၾကည့္ပါ။
အေမရိကန္စစ္သား ေလးသိန္းခန္႔ (ေရတပ္အပါအ၀င္)
ဆိုဗီယက္စစ္သား ရွစ္ဆယ့္ရွစ္သိန္း မွ တစ္ရာ့ခုႏွစ္သိန္းၾကား
ဂ်ပန္စစ္သား ႏွစ္ဆယ့္ ခုႏွစ္သိန္းခန္႔
တရုတ္စစ္သား သိန္းသံုးဆယ္ခန္႔
အဂၤလိပ္စစ္သား သံုးသိန္းရွစ္ေသာင္းေက်ာ္
ျပင္သစ္စစ္သား ႏွစ္သိန္းခန္႔
ဂ်ာမန္စစ္သား ငါးဆယ့္ငါးသိန္းခန္႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ဒါဆို
အေမရိကန္မဟုတ္တဲ့ တျခားႏိုင္ငံက စစ္သားေတြကေရာ ဘာအတြက္ေသၾကရတာလဲ။
သူတို႔ကေကာ စစ္မတိုက္ဘူးလား။ ေမးစရာျဖစ္လာသည္။ မဟုတ္ပါဘူး တိုက္ခဲ့ပါတယ္။
အစာငတ္ေရငတ္ ရိကၡာျပတ္ရင္း တိုက္ခဲ့ အသက္စြန္႔ခဲ့ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔
အသက္စြန္႔ခဲ့တာကို ေဖၚျပမယ့္မီဒီယာ မရွိတဲ့အတြက္ ေနာက္လူေတြက အမွဳမဲ့
အမွတ္မဲ့ေတာင္ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။